Αγία Μαρίνα
”Το 1988 κτίζεται η νέα εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, που αφιερώνεται και ως τρισυπόστατη. Aφιερωμένη βεβαίως στην Αγία Μαρίνα (ημέρα γιορτής 17η Ιουλίου) στον Άγιο Νικόλαο (ημέρα γιορτής 6η Δεκεμβρίου) και στον Άγιο Γεώργιο (ημέρα γιορτής 23η Απριλίου) με ενέργειες του πατρός Χαραλάμπους Παπαηλιού, και τη συνδρομή ενοριτών, του εξωραϊστικού συλλόγου Ξηροκαμπιτών και τη γενναιόδωρη συμβολή του αείμνηστου ευεργέτη Τάκη Δουφέκα.
1988Αγίας Μαρίνας
Αγία Βαρβάρα
“Οι οικογένειες που μετοίκισαν από Νεμούτα και εγκαταστάθηκαν στο Ξηρόκαμπο, πριν γίνει οικισμός–κοινότητα, κατέβαιναν σαν κτηνοτρόφοι και καλλιεργητέςτης περιοχής.
1960Αγία Βαρβάρα
Επειδή η απόσταση, ήταν περίπου 6 χιλιόμετρα αρκετά δύσκολη και ανηφορική για να επιστρέφουν στα σπίτια τους στην Νεμούτα, έφτιαχναν πρόχειρες εγκαταστάσεις στα κτήματα για τους ίδιους και τα ζώα τους. Έτσι έφτιαχναν κονάκια κοντά σε πηγές ή στα κτήματα τους.
Αλλά σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να ικανοποιήσουν και την θρησκευτική πίστη τους, γι ’αυτό έφτιαχναν κάποιους χώρους λατρείας. Το παλαιότερο εξωκλήσι πρέπει να ήταν η Αγία Βαρβάρα, εξού και το τοπωνύμιο της περιοχής «Βάρβαρη».
Αυτό το εκκλησάκι είχε καταστραφεί και είχαν μείνει μόνο τα θεμέλια. Στη δεκαετία 1960-70 ο Γεώργιος Δούμας γιός του νεωκόρου και επιτρόπου της εκκλησίας Θάνου Δούμα , έστειλε κάποια χρήματα από την Γερμανία που ήταν μετανάστης, για να κτισθεί το εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας που είναι σήμερα. Και με την συνδρομή των πιστών ολοκληρώθηκε ο ναός. (ημέρα γιορτής 4η Δεκεμβρίου)”
Προσκύνημα στις Παναγιές
”Κι ενώ το καλοκαίρι σιγά-σιγά ολοκληρώνεται κι αφού γιορτάσαμε και το «Πάσχα του καλοκαιριού» το δεκαπενταύγουστο δηλαδή, με τις καθημερινές παρακλήσεις στην Παναγία μας, όλοι, επισκέπτες αλλά κυρίως οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού μας και των γύρο χωριών, περιμένουν να σημάνει τη λήξη των διακοπών η παρακολούθηση της λειτουργίας και το προσκύνημα στις «Παναγιές» ανήμερα της «Τίμιας Ζώνης» της Παναγίας-Μητέρας μας στις 31 Αυγούστου πάνω εκεί στους βράχους τους Χωραϊτικους.
Εδώ ένα κάτασπρο εκκλησάκι γαντζωμένο στους απόκρημνους βράχους αγναντεύει τον κάμπο και την κοιλάδα του Ερύμανθου, προσφέροντας μια θέα μοναδικής ομορφιάς.
Από τα πεζούλια του προαύλιου χώρου έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σ’ ελικόπτερο και η ματιά ότι αγκαλιάζει όλη την περιοχή.
Το εκκλησάκι έχει την εξής ιδιομορφία: η Βορινή πλευρά του, η Ανατολική, η Δυτική και η οροφή του είναι ο ίδιος ο βράχος, μια αγκαλιά δηλαδή, μέσα στο βράχο και μόνο στη νότια πλευρά υπάρχει ένας τοίχος, που αφήνει την πάνω μεριά του ελεύθερη, έτσι που σε ολονυκτίες τ’ αστέρια τ’ ουρανού και το φεγγάρι να είναι οι πολυέλαιοι της εκκλησίας.
Απ’ την οροφή αυτή του βράχου στάζουν σταγόνες «τα δάκρυα της Παναγιάς», όπως πιστεύεται, κατά την ώρα που βγαίνουν τα «Άγια». Μέγιστη ευλογία θεωρείται μια τέτοια στάλα-δάκρυ να πέσει σε κάποιον πιστό.
Υπάρχει μαρτυρία ότι το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε πριν 200 χρόνια περίπου, εφημερεύοντος του πατρός Ηλία Παπαηλιού, εφημέριου Νεμούτας, που βοηθήθηκε οικονομικά και από τον αδελφό του Βασίλειο Ψαρά.
Σήμερα το εκκλησάκι ανήκει διοικητικά στη Χώρα. Για την ανέγερση του σ’ αυτό το απόκρημνο σημείο λέγεται ότι τους οδηγούσε μια λάμψη ορατή απ’ την περιοχή της Ελαίας του Σεϊντάγα.
Η λάμψη αυτή εντοπιζόταν 50 μ. περίπου ψηλότερα από εκεί που είναι σήμερα το προαύλιο, αλλά επειδή το σημείο αυτό ήταν δυσπρόσιτο και απροσπέλαστο για την ανέγερση, το εκκλησάκι κτίστηκε χαμηλότερα και ακριβώς δίπλα υπάρχει και νερό, που υδροδοτεί την πέτρινη βρύση, που κι’ αυτό είχε εντοπίσει ψηλότερα μια ποιμενίς, που είχε δει ένα τραγί απ’ το κοπάδι της με βρεγμένο πηγούνι.
Για εκεί πάνω, λοιπόν, από τα χαράματα της 31ης Αυγούστου μπουλούκια-μπουλούκια πήγαιναν οι συγχωριανοί είτε με τα πόδια, είτε με γαϊδουράκια, όσοι βέβαια διέθεταν.
Μεγάλοι και παιδιά, όλοι κουβαλώντας λαμπάδες που είχαν τάμα και φαγητό για μετά τη λειτουργία, καθώς θα στρώνονταν κάτω στα πλατάνια για να φάνε ότι είχαν ετοιμάσει αποβραδίς.
Ξεκινούσαν, έτσι, από το χωριό κατηφόριζαν απ’ το μονοπάτι της σπηλιάς του «Μπούζα» περνούσαν απ’ τη γέφυρα της Ελαίας, στου Σεϊντάγα, στη Xωραίτικη όχθη του Ερύμανθου και μετά από 500μ. ανηφόριζαν από μονοπάτι που τους οδηγούσε στο εκκλησάκι.
Εδώ συναντιούνται συγγενείς, συμπέθεροι, φίλοι, κουμπάροι απ’ τον Ξηρόκαμπο, απ’ την Αχλαδινή, απ’τηΝεμούτα, απ’ το Νιχώρι, απ’ τη Χώρα, απ’ το Σεϊντάγα .
Κάποιοι μάλιστα κάτοικοι, όπως ο Τσιλιγκίρης και ο Κουταβές έσφαζαν τα χοιρινά τους που τα εξέτρεφαν ελεύθερα και τα πουλούσαν στους πανηγυριώτες.
Έτσι μάλλον, καθιερώθηκε η ψητή γουρουνοπούλα που και σήμερα πουλιέται μετά τη Θεία Λειτουργία.
Έχοντας ευχαριστηθεί, λοιπόν, πνευματικά και αφού πήραν την ευλογία της Παναγίας και των ιερέων, απολαμβάνουν την ψητή γουρουνοπούλα και πλήρεις από κάθε άποψη φεύγουν για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, γιατί για την Ορθόδοξη Εκκλησία, το έτος ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου.
(ημέρα γιορτής 31η Αυγούστου)
Προφήτη Ηλία
“Το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία είναι στο ύψωμα πάνω από την περιοχή Μερίδα με θέα προς την γέφυρα του Ερύμανθου και την ποταμιά τη Σπαρτουλιά την περιοχή του Βασιλακίου ίσως και έως το κάμπο του Πύργου.
ημέρα γιορτής 20η Ιουλίου
Από μαρτυρίες έχει κατασκευασθεί πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο από κατοίκους του χωριού ίσως και από οικογένειες που είχαν κοντά κτήματα και έκαναν τάματα και έτσι συντήρησαν το εκκλησάκι.
Τελευταία έγινε ανακαίνιση της σκεπής και γενικά του χώρου από τον αείμνηστο σύζυγο της Ζωής Μπακατσέλου Σάκη Μαντά.
Τον Προφήτη Ηλία κάποιο διάστημα το διεκδικούσε η κοινότητα Βασιλακίου ότι ήταν εντός των ορίων του Βασιλακίου αλλά όταν οριοθετήθηκαν τα σύνορα μεταξύ Ξηροκάμπουκαι και Βασιλακίου σύμφωνα με υπάρχον έγγραφο ανήκει πλέον στην κοινότητα μας. (συνημμένο έγγραφο) (αρ.18/17.8.1960, διοικητ.δικαστηρίου Ν. Ηλείας)”
Άγιος Δημήτριος
“Στη ΒΑ γωνιά του Ξηροκάμπου βρίσκεται το «κοιμητήριο» με το εκκλησάκι του «Αγίου Δημητρίου».
Νεώτερη εκκλησία κατασκευή 1958-60 .
Η δωρεά του οικοπέδου έγινε από το γέρο Δημήτρη Λέντζιο και ο ναός ολοκληρώθηκε με την συνδρομή των πιστών.
ημέρα γιορτής 26η Οκτωβρίου
Το κτίσιμο έγινε απο τον Ανδρέα Παναγόπουλο απο χρήματα που έστειλε απο την Αμερική ο πεθερός του Καραμάνης Δημήτριος.
Κατασκευή από δωρεές συγχωριανών.
Που σύμφωνα με την αναθηματική πλάκα στη νότια πλευρά ανακατασκευάζεται το έτος ……από τον εξ Αμερικής ομογενή Παρασκευόπουλο.”
Αγ.Γιάννης Ριγανάς
“Η οικογένεια των Ψευτέων γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είχαν τα περισσότερα κτήματα της στην ανατολική περιοχή του χωριού και είχε φτιάξει τις αγροικίες τους κοντά σε πηγές.
(ημέρα γιορτής 24η Ιουνίου)
Μια μεγάλη πηγή ήταν στη θέση Κρυαράπι.
Εκεί τα τρία αδέλφια, παιδιά του Δημήτρη Ψεύτη (Σιμωτά) ο Αναστάσης, ο Πανάγος, ο Αντώνης, έφτιαξαν τις αγροικίες τους.
Ο Αναστάσης και ο Πανάγος στον Κρυαράπι και ο Αντώνης στη Γούβα. Οικογένειες βαθειά θρησκευόμενες αποφάσισαν να φτιάξουν το εξωκλήσι τους.
Λέγεται ότι το έφτιαξε ο Αντώνης Ψεύτης, ο οποίος την ημέρα της εορτής του Αγίου τρυγούσε τα μελίσσια του που είχε στη Γούβα και στο Κρυαράπι και κερνούσε τους εκκλησιαζόμενους με κερήθρα. Στοιχεία για το διάστημα κατασκευής υπολογίζουμε από την εικόνα που έχει ημερομηνία 1857.
Αυτό ήταν κατεστραμμένο και το 2001 ο Βασιλόπουλος Βασίλης, δισέγγονος του, επειδή ήταν στο κτήμα του αποφάσισε να το φτιάξει στα ίδια θεμέλια και περίπου στις ίδιες διαστάσεις.”
