Στα Δυτικά του Ξηροκάμπου εκτείνεται ο συνοικισμός του Αμπαριού και εδώ κατοικούν αρκετές οικογένειες,
Το φυσικό κάλλος του συνοικισμού είναι θαυμαστό καθώς περιβάλλεται από το «λιβάδι», υπεραιωνόβιο ελαιώνα, πηγή πλούσιου εισοδήματος για τους κατοίκους του θεωρείται ο αρχαιότερος ελαιώνας της περιοχής από τον οποίο λέγεται πως προμηθεύονταν λάδι που τα χρησιμοποιούσαν στη μεγάλη ζήτηση κατά τη διενέργεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Εκτός όμως από αυτόν τον ελαιώνα πρέπει να αναφερθεί ότι το Αμπάρι διέθετε πλούσια τρεχούμενα νερά από τα οποία μέχρι πρόσφατα υδρευόταν το ίδιο αλλά και ο Ξηρόκαμπος.
Προχωρώντας από το κέντρο του σύγχρονου χωριού προς τα βόρεια υπάρχει αγροτικός δρόμος που μας φέρνει στη βυζαντινή εκκλησούλα της Αγίας Αικατερίνης ανατολικά αυτού του δρόμου και δυτικά απλωνόταν το παλιό «Αμπάρι» από όπου σώζονται ερείπια, αφενός του ναού της Αγίας Μαρίνης και αφετέρου πολλών σπιτιών πέτρινων με εσωτερικούς φούρνους πήλινους εντοιχισμένους, όπως μαρτυρούν και οι παρακάτω φωτογραφίες.
Στην ανατολική πλευρά του παλιού χωριού είχαν τα σπίτια τους η οικογένεια του Φλέσσα Βασίλειου, Φλέσσα Αντώνη, Παρασκευόπουλου Γεώργιου, Παρασκευόπουλου Πανάγου, Παρασκευόπουλου Παναή Παρασκευόπουλου Αριστείδη (Ζεμπέοι) και Παρασκευόπουλου Πέτρου.
Στη δυτική μεριά απλώνονταν τα σπίτια της οικογένειας Ασημακόπουλου Ασημάκη, Μανιάτη, Νίκου Παρασκευόπουλου, Nίκου Ζαρκαδάκη, Νίκου Ασημακόπουλου, Φλέσσα Χρήστου, Φλέσσα Χαρίλαου και Φλέσσα Γιάννη.
Προς τα δεξιά αυτού του δρόμου δηλ. στα Βορειοανατολικά ο κάθε περαστικός θαυμάζει πρώτα το τοπίο και ύστερα ξεδιψά με το καθάριο νερό της βρύσης της Ντόριζας και ξεκουράζεται κάτω από το φύλλωμα του γερο-πλάτανου.
Σήμερα τα ενωμένα χέρια τριών ανδρών δεν αρκούν για να αγκαλιάσουν το κορμό του.
Στο τελείωμα αυτών των εγκαταστάσεων και προχωρώντας στο Βορειοδυτικά προς τα αριστερά δηλ. σχεδόν στην κορυφή του Αστρά συναντάμε τη “Ντόριζα” με τις οικογένειες Μαντά Παναγάκη, Μαντά Χρήστου και Νίκου και Παναγιώτη Μαντά.
Όπως μαρτυρούν και οι παρακάτω φωτογραφίες.
Κοντά στη Βρύση εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι του Αμπαριού, κτηνοτρόφοι αποκλειστικά.
Οι πρώτες οικογένειες ήταν οι Φλεσσαίοι, λέγεται ότι ήρθαν από την Άλβενα και ακολουθούν Παρασκευόπουλοι και στη συνέχεια κάποιοι έγιναν Ασημακόπουλοι και Σπηλιοτόπουλοι, λέγεται ότι έρχονται από το χωριό των Καλαβρύτων.
Η μια οικογένεια των Φλεσσαίων έμεινε κοντά στη Βρύση στο “πέρα Αμπάρι” και η άλλη κοντά στην Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης.
Εκεί ήρθαν και οι Ασημακοπουλέοι και οι Ζαρκαδάκηδες.
Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε κι άλλο ένα τοπίο ανείπωτης ομορφιάς είναι οι καθάριες πηγές του Αμπαριού λίγο πιο πάνω από την Αγία Αικατερίνη και πριν φτάσουμε στον παλιό συνοικισμό πνιγμένες από πλούσια βλάστηση πλατανιών, δάφνης, πεύκων σκίνων, βάτων
